“Əlvida və salam”ın təəssüratları
Mina RƏŞİD
21:34 / 16.01.2010Doğrusu, bu yazılarına qədər Rəşad müəllim daha çox şeirləri ilə yadımda qalmışdı. Onun 2008-ci ildə “Poeziya günü-1” adlı topludakı şeirləri xoşuma gəlmişdi. Xüsusilə də gecəqondulara həsr etdiyi “Ev” adlı şeiri:uşaqlar kimiGünəş tapa bilmirBu evin qaranlığını.Bir balaca otaqdı,Azca işıqgələni,Pəncərəsi var,Onun da bu üzünüKitablar tutub,O üzünü –Qonşunun qır qazanı.Bu otağın havası ağır,Havası ağır bu otağın!Gizlənməkdən bağrı çatdadıQaranlığın...Bu yazılarda həm də mənə xoş gələn odur ki, Rəşad müəllim tanıdığımız kimi yalnız işi, əməli ilə deyil, həm də yazıları ilə cavanlara, istedadları olsa da, hələ tərəddüd içində özünə yol arayan tələbələrə, ümumiyyətlə qələm sahiblərinə bu qədər həssaslıqla yanaşır, onlara ayrı-ayrı yazılar həsr edir, uğurlarına sevinir və hər cür dəstək olur. Onda olan bu qəlb genişliyinə bəzən heyran qalırsan. Nədən ki, bu gün ədəbi mühitimizdə nəyinsə xatirinə çirkinliklərə, bir-birinə qısqanclıq edib badalaq gələn adamlara da az rast gəlinmir. Odur ki, Rəşad müəllim, həmçinin istedadlı gənclərin təmənnasız olaraq kitablarını çap etdirən, onlara dayaq olan Elçin İsgəndərzadə kimi adamların varlığına görə Allaha şükür edirsən.Yeri gəlmişkən, balaca bir epizodu da danışmaq istəyirəm. Onda Rəşad müəllim AYB-yə yenicə katib seçilmişdi. Mən “Ulduz” jurnalında şeirlərimin çapı bir az ləngidiyinə görə onları hirslə götürüb geri dönürdüm ki, birdən Rəşad müəllimlə rastlaşdım. Və heç çəkinmədən bunu ona bildirəndə şeirlərimi məndən aldı, şəklimi də istədi. Çantamdan bir şəkil tapıb ona verdim. Heç üç gün keçmədi ki, “525-ci qəzet”in bir səhifəsində iri şəklimlə bərabər şeirlərim dərc edildi. Mənim üçün bundan böyük sevinc olmazdı...Üstündən neçə il keçməsinə baxmayaraq, elə bilirəm dünən olub bunlar. Necə ki, “140 xeyir qapısı” adlı kitabda deyildiyi kimi: “Kimə yaxşılıq edilmişsə, qoy onun əvəzini versin. Əvəz verməyə bir şey tapa bilmirsə, qoy (yaxşılıq edən adamı) tərifləsin. Həmin adamı tərifləsə, ona təşəkkür etmiş olar, elədiyi yaxşılığı gizlətsə, ona nankorluq etmiş olar” (Buxarinin “Ədəbul-mufrad” kitabından).“Əlvida və salam” kitabı oxucunu ədəbi mühitdə zaman-zaman baş verən çox mətləblərdən hali edir. Məlum olur ki, ədəbi mühitdə bir çaxnaşma, insanlara, xüsusilə ədəbiyyat adamlarına narahatlıq gətirənlər həmişə olub. Rəşad müəllimin “Ölkə” adlı bölümünə daxil etdiyi “Zərdab, Yevlax və elatın dalınca gələn su” adlı yazısındakı dəyərli fikirlər bu baxımdan da diqqəti cəlb edir: “Son illərdə özüm üçün dərk etdiyim həqiqətlərdən biri budur ki, istedad heç vaxt itib-batmır. Necə ki, millətinin ictimai zehniyyətini aydınlatmaq üçün ilk anadilli qəzeti nəşr edən, bu məslək naminə təsvirəgəlməz məhrumiyyətlərlə üzləşən və dünyasını dəyişəndə nəşini örtməyə “Əkinçi”dən başqa varidatı olmayan nəcabət mücəssəməsi Həsən bəyin istedadı, cəfakeş əməyi itib-batmadı. Metafizik qanunlar da təsdiq edir ki, enerji heç vaxt itmir, sadəcə, bir şəkildən başqa şəklə çevrilir. Həsən bəy Zərdabinin enerjisi də itməyərək Azərbaycanın bugünkü jurnalist ordusunun, sivil dünya mətbuatı sırasına qoşulan milli jurnalistikamızın timsalında yenidən təzahür etdi”.Sonda onu da qeyd edim ki, xeyli vaxt idi, ruhdan düşmüşdüm. Belə şövqlə, sevinə-sevinə yazı yazmamışdım. Buna görə də Rəşad Məcidə təşəkkür düşür.Mina RƏŞİDBu yazı ( 448 ) - dəfə oxunmuşdur